Een positieve ronde op Brands Hatch in september had het team dichter bij de herovering van de leiding in het kampioenschap gebracht die ze aan het begin van de campagne in handen hadden, maar na een seizoen vol ups en downs kwam er een spectaculaire afsluiting van een indrukwekkend eerste jaar racen met slicks en vleugels voor het team.
Tom Mills, zoon van teameigenaar Kevin, pakte zijn tweede overwinning van het seizoen in de openingswedstrijd op zaterdag, terwijl zondag alles draaide om zijn teamgenoot Jarrod Waberski, die een briljante dubbelzege boekte, zijn derde en vierde overwinning van het jaar, terwijl de Zuid-Afrikaan de tweede plaats in het rijdersklassement in de wacht sleepte en het team hielp hun eigen kroon te pakken.
Een plaats op de eerste rij in de kwalificatie voor Mills, gekoppeld aan de zesde tijd voor Waberski, in een sessie die werd ingekort door een rode vlag, toonde aan dat het team over voldoende snelheid beschikt. Mills was minder dan twee tienden van een seconde verwijderd van de pole en Waberski, die in dit stadium nog steeds lichte titelaspiraties had, zat binnen vier tienden, ondanks het feit dat hij de kans miste om verbeterde tijden neer te zetten aan het einde van de geplande sessie van 15 minuten.
Drama voorafgaand aan de race zag polesitter Jack Sherwood spinnen in de groene vlag-ronde, waardoor Mills de facto de pole position in handen kreeg. Mills profiteerde en leidde het peloton en bouwde halverwege de race een voorsprong op van meer dan 1,3 seconden, hoewel Nikolas Taylor, de verkozen kampioen, hem in de tweede helft van de wedstrijd wist in te halen, waarna Mills met minder dan een halve seconde verschil won.
Waberski voegde zich bij hem op het podium dankzij een pittige openingsronde waarin hij opklom naar de vierde plaats, voordat hij nieuwkomer Aqil Alibhai uitschakelde in de derde ronde. Hij eindigde twee seconden voor zijn Zuid-Afrikaanse collega, die zich bij de kopgroep had gevoegd en vijf tienden van een seconde achter Taylor eindigde.
Ondanks het positieve resultaat was Waberski uit de strijd om het rijderskampioenschap, maar het was in het voordeel van Kevin Mills Racing dat het team de leiding afsnoepte van Hillspeed.
Op zondag ging het nog beter, want Waberski nam de controle over het evenement over.
Mills en Waberski startten als derde en vierde op de grid voor race twee, maar het was Mills die in de eerste bocht naar de leiding schoot tijdens een van de meest dramatische openingsronden van het seizoen. Taylor leek meteen terug te vechten en het duo ging wiel aan wiel door vier bochten, waardoor de leiding in handen kwam van Waberski, die het tweetal voorbij knalde bij de Melbourne Hairpin.
Het bleef een KMR 1-2 tot de zevende ronde, toen Mills werd geharpoeneerd door Oliver Clarke van Hillspeed bij de Melbourne Hairpin, waardoor hij drie plaatsen terugviel. Hij wilde meteen terugvechten en terwijl hij Clarke’s teamgenoot Megan Gilkes uitdaagde, was er contact met McLeans, waarbij beide auto’s het grind in vlogen en uit de race verdwenen.
Dat bracht de safety car naar buiten en met nog maar een handvol ronden te gaan en een lange hersteloperatie die nodig was, eindigde de race onder gele vlag. Waberski maakte de teleurstelling van het team goed door zijn derde overwinning van het seizoen te pakken en hun greep op het kampioenschap van het team te verstevigen.
Die overwinning bracht Waberski tot op vier punten van het stelen van de tweede plaats in het rijderskampioenschap van Max Marzorati, maar hij werd geconfronteerd met het vooruitzicht om achter hem te starten op de omgekeerde grid voor race drie.
Waberski startte als zevende op de grid, terwijl Mills vanaf de 12e plaats zijn handen vol had aan alle drie de Hillspeed-auto’s voor hem. KMR had bij de start van de race een voorsprong van 14 punten op het team, maar de zaken leken een andere wending te nemen toen Marzorati een van de beste starts van het seizoen maakte en al voor de eerste bocht vanaf de vierde plaats naar de leiding schoot.
Een van de Hillspeed-auto’s werd echter direct uitgeschakeld nadat Clarke in de eerste bocht in botsing kwam met Chloe Grant, wat leidde tot een nieuwe safety car. Marzorati leidde de wedstrijd, terwijl Waberksi en Mills naar de derde en elfde plaats waren opgeklommen tijdens het drama. Toen de race werd hervat, duurde het niet lang voordat Waberski zijn aanval hervatte.
Hij passeerde Jessica Edgar voor de tweede plaats in de vierde ronde, verkleinde meteen het gat van zeven tienden naar Marzorati en ging de strijd aan met zijn rivaal. Na een aanval bij de haarspeldbocht in Melbourne nam hij de leiding, maar de Hillspeed-concurrent vocht terug en het tweetal zat nog een paar bochten wiel aan wiel voordat Waberski wegreed.
Door dat gevecht had Waberski een voorsprong op Marzorati in het klassement en zijn voorsprong werd nog groter toen zijn rivaal in de achtste ronde werd gepasseerd door Macintyre.
Terwijl Waberski’s runner-up plek verzekerd leek, werd het spannender in de teamstrijd omdat het Hillspeed duo van Marzorati en Gilkes rondcirkelde voor Mills, die achtste werd. Met KMR die net genoeg deed, werd de spanning aanzienlijk verminderd toen de Hillspeed-uitdaging de zelfvernietigingsknop raakte, toen Gilkes in de voorlaatste ronde bij de Melbourne Hairpin een aanval deed op Marzorati voor de vierde plaats. Het tweetal raakte met elkaar in conflict, waardoor ze naar de achtste en negende plaats zakten, terwijl Mills naar de zesde plaats schoot.
Vooraan hield Waberski een late uitdaging van Macintyre af om met zes tienden van een seconde te winnen en met Mills als vijfde door Alibhai in de laatste ronde te passeren, was de kampioenschapskroon van het team binnen.
Waberski eindigde uiteindelijk 50 punten achter kampioen Taylor en 14 punten voor Marzorati, terwijl het sterke einde van het seizoen van Mills hem beloonde met een vierde plaats in het kampioenschap. KMR pakte de teamkroon met 43 punten voorsprong op Hillspeed, na een ongelooflijke ommekeer in het weekend.
Teamleider Kevin Mills kon na afloop zijn emoties nauwelijks bedwingen: “Ik kan het gewoon niet geloven, het is geweldig”, zei hij. “We zijn opgeklommen van Formula Ford naar GB4 en we hadden tot dit jaar niet met slicks en vleugels gereden. Het was echt een steile leercurve om het op te nemen tegen een aantal geweldige teams en het was echt een zware klus.
“We zijn gewoon door blijven gaan met twee hele goede coureurs die de hele weg hebben geleerd en die allebei races hebben gewonnen. Naarmate de meetings vorderden, werden we steeds sneller en dat heeft ertoe geleid dat we dit weekend alle drie de races hebben gewonnen. Het is geweldig en ik kan het team dat achter me staat niet genoeg bedanken voor hun inspanningen.
“We hebben echt geluk dat SD-teams aan boord zijn gekomen en ons op de startgrid hebben gekregen. Zonder hun hulp zouden we hier niet staan, ze hebben ons zo gesteund. Als we problemen hadden, gingen we naar hen terug en ze hebben ons echt geholpen.”
Tweevoudig winnaar Jarrod Waberski zei: “Meedoen met GB4 en Kevin Mills Racing is denk ik de beste beslissing die we ooit hebben genomen. Dit kampioenschap en dit jaar hebben ons leven echt veranderd. Het is een uitzonderlijk jaar geweest, om als tweede te eindigen in het kampioenschap en dat zo te doen, in de omgekeerde gridrace, is geweldig.
“Ik ben in de wolken, dit jaar is ongelooflijk geweest. Ik kan het team niet genoeg bedanken, de auto was mega dit weekend, we hebben het teamkampioenschap veiliggesteld en dat is geweldig voor hen.”
Race één winnaar Tom Mills zei: “Ik ben superblij dat ik het teamkampioenschap mee naar huis kan nemen. Samen met Jarrod hebben we dit weekend een reeks overwinningen behaald en het is een geweldige manier om een achtbaanseizoen af te sluiten.
“Ik ben blij dat ik P4 in het rijderskampioenschap kan pakken na een sterk einde van het jaar en twee overwinningen in de laatste twee meetings is een geweldige manier om de winter in te gaan. Heel veel dank aan SD-teams voor het mogelijk maken van dit seizoen en nogmaals dank aan het team voor een supersnelle auto in hun eerste jaar met slicks en vleugels racen.”
